Rabarbar- czy warto go jeść ?

Rabarbar jest to warzywem które posiada całe grono właściwości korzystnych dla naszego organizmu. Jest także skarbnicą witamin i błonnika dlatego warto włączyć go do diety w trakcie trwającego sezonu. Skąd do nas przywędrował i jakie ma właściwości ?

Rabarbar jest rośliną której uprawę rozpoczęto w Chinach prawie 3 tysiące lat temu. W XVIII wieku przywędrował do Europy i Rosji. Był szczególnie ceniony za właściwości lecznicze. Według klasyfikacji rabarbar jest warzywem jednak częściej traktuje się go jako owoc ze względu na właściwości. Posiada charakterystyczny cierpki, kwaskowaty smak.

Do spożycia przygotowuje się łodygi, które mają kolor różowy, czerwony lub zielony. Najlepiej szukać rabarbaru, którego łodygi są kruche, jasnej barwy. Łodygi węższe, młodsze o czerwieńszym zabarwieniu są słodsze i delikatniejsze niż grubsze jaśniejszej barwy.

Jeśli chodzi o wartości odżywcze to warzywo to zawiera duże ilości potasu, sodu, magnezu, fosforu, żelaza, witaminy C i beta karotenu. Jego wartość energetyczna jest bardzo niska (18kcal/100 g) przy jednoczesnej sporej ilości błonnika dlatego mogą go spożywać również osoby będące na diecie.
Niestety nie powinno się spożywać go codziennie.

Mimo, że jest bardzo zdrowy i bogaty w składniki odżywcze to zawiera w sobie spore ilości kwasu szczawiowego(300 mg/100 gr) który wiążę wapń i przekształca się tworząc szczawian wapnia (związek odkładający się jako kamienie nerkowe). Prócz tego kwas szczawiowy może ograniczać wchłanianie innych substancji w organizmie. Niewskazany jest również u osób cierpiących na reumatyzm.

Rabarbar posiada wiele właściwości które mogą wpływać na obniżenie poziomu cholesterolu, leczenie cukrzycy, regulacje przemiany materii. Z uwagi na zawartość błonnika jest polecany w wspomaganiu trawienia. Rabarbar zawiera dużą ilość pektyn, co może obniżyć poziom cholesterolu i wydalania substancji szkodliwych, takich jak radionuklidy, jonów metali ciężkich i pestycydów. Pektyna jest pomocne w leczeniu cukrzycy, choroby pęcherzyka żółciowego i chorób wątroby, jak i leczenia zaburzeń metabolicznych. Jego gorzki smak wpływa na zwiększenie wydzielania soku żołądkowego i śliny co ułatwia trawienie pokarmów. Dlatego jest zalecany w niedokwaśności. W zależności od spożytej ilości może przeciwdziałać biegunce lub ułatwiać wypróżniania.

Zawiera spore ilości rapantocyny która działa silnie estrogenne. Z uwagi na to wskazane jest spożywanie go przez kobiety zmagający się z klimakterium, nadmiarem androgenów, niedoborem estrogenów a także wśród mężczyzn z przerostem gruczołu krokowego. Przy zbyt wysokim spożyciu rabarbaru przez mężczyzn o niskim poziomie testosteronu może nastąpić jego silne obniżenie.

Pieczony rabarbar jest często stosowany jako dodatek do ciast. Smakowite kwaskowe ciasto rabarbarowe zawiera również cenne właściwości odżywcze ponieważ po około 20 minutach pieczenia uwalnia się substancja przeciwutleniająca zwana rapontygeniną.

Ze względu na sporą zawartość rutyny wpływa na wzmocnienie naczyń krwionośnych. Regularne konsumowanie korzenia rabarbaru umożliwia wzmocnienie mięśnia sercowego i może znacząco zmniejszyć ryzyko udaru.

Spożywanie rabarbaru na surowo lub jako dodatek w formie kompotu może znacząco podnieść zawartość korzystnych dla zdrowia substancji w naszej diecie.

Żeby mów w pełni korzystać z jego dobrodziejstw warto spożywać go w czasie sezonu np. jako dodatek do potraw, deserów, koktajli, galaretę lub poza sezonem jako dżemy. Świeży rabarbar świetnie nadaje się jako kompot, który doskonale gasi pragnienie. Warto pamiętać o jego doskonałym połączeniu z truskawkami. Bardzo dobrze przechowuje się zamrożony.